منم می دونم که کارم اشتباهه
اصلا چون اشتباهه می خوام انجامش بدم
چون فقط اینجوری مطمئن میشم که کارم اشتباهه
و الا تا آخر عمرم هیچوقت نمی فهمم که اینکار اشتباهه یا نه
اشتباه بزرگتر اینه که اون اشتباه رو مرتکب نشم
من اشتباه کردن رو دوست دارم , چون بعد هر اشتباه جایزه ای به نام تجربه بهت تعلق می گیره .
من اشتباه میکنم چون اشتباه کردن آدم رو کامل می کنه .
کسی که اشتباه نکنه فرق اشتباه و غیر اشتباه رو همیشه اشتباه میکنه
پس دوست من اگه یه روزی اشتباه کردی , هر چقدرم که اشتباهت بزرگ بود , نا امید نشو .
ما زاده شدیم تا اشتباه کنیم
....برگرفته از دیالوگ تد و لیلی.....
گاهی اوقات با یه نگاه سطحی متوجه میشیم از اونجایی که باید باشیم خیلی عقب تریم .
میبینیم که تمام اطرافیانمون پیشرفت کردن ولی ما هنوز جایی هستیم که سالها قبل بودیم .
شاید بزرگترین اشتباه این باشه که بخوایم همون وقت خودمونو تو موقعیت چند سال بعدمون قرار بدیمو دست به کارهای بزرگ و صد البته اشتباه بزنیم . (مثلا مردی که به سن ازدواج رسیده ولی هیچکدوم از شرایط این امر رو نداره و برای فرار از چاله ای که توش افتاده خودش رو به چاه پرت میکنه )
بهترین کار اینه که خودمونو با زمان پیش ببریم و اجازه بدیم گذشت ثانیه ها آینده رو رقم بزنه .
هیچوقت فراموش نکنیم که آینده مثل خورشیدی بزرگ میدرخشه (بارنی) :)
سلام دوستان
گاهی وقتها تصمیم درست رو این میدونی که خودت رو با گفتن حرفت خالی کنی ولی نمیدونم چرا به
یکباره تصمیمت عوض میشه و بدون کوچکترین اشاره ای به احساست با یک لبخند و شاید قطره
اشکی همه چیز رو تموم میکنی .
دوستان , زندگی هیچ پایه و اساسی رو الفبای زبانی نداره , به این دلیل که با این حروف به راحتی
میشه دروغ ها رو ساخت .
حرفهایی که هیچگاه گفته نمیشه همون دیدگاه و یا بهتر بگم احساسیه که هرکس راجع به ما تو دلش
داره و تنها با الفبای نگاه ها میشه خوند .
روزی که زبان حرفی برای گفتن نداره , چشمها گفتنی های فراوان دارن .
چشمهای اطرافیانتون چه پیغامی براتون دارن ؟
دوست داشتن ؟ تنفر ؟ حسادت ؟ و یا شاید هم عشق ؟