ت مثل تو

دوست قدیمی سلام 

ای که هر از گاهی آینه ی تمام قد خاطراتت , ایام خوش را جلوه می کند  

از لا به لای درختان فراموشی , 

شاخه های ثانیه ها و ساعت ها را هر دم کنار میزنم تا تو را در انتهای گذشته ,  

در تصویری تمام قد همراه خود نظاره کنم . 

تصویری که هر دویمان تشنه ی به آغوش کشیدن یکدیگریم  

با دستان خود , جاهای خالی بین انگشتانمان را پر کرده ایم  

دیدگانی که جمله ی دوستت دارم را فریاد میزند .   

بازدم نفس هایت به روی گونه هایم و  

بوسه هایی که به هم گره خوردند 

من 

تو 

و این جمله ی کلیشه ای  

هر چه پیش آید  

خوش آید 

پیش آمد ولی خوش نیامد