اندر احوالات محله های پایین شهر

یادش بخیر , چند سال پیش بود , شاید ده , دوازده سال . غروب که از مدرسه برمی گشتم خونه , باید کلی کوچه و پس کوچه رو رد میکردم تا برسم سر کوچمون . کوچه های باریکی که به صمیمیت آغشته بود . از جلوی هر خونه ای که رد میشدم , بوی یه غذا به مشامم می خورد و گرسنه تر از قبلم میکرد . از یه خونه بوی قورمه سبزی می اومد , از داخلش مادر خونه صدا زد که رضا , پسرم بپر برو یه ماست واسه شام بگیر . از خونه ی بعدی بوی فسنجون همه جارو عطر آگین کرده بود , از سر و صداهای زیادی که به گوش می رسید , می شد حدس زد که اون خونه امشب پذیرای کلی مهمونه . چند تا خونه جلوتر سه چهار تا خانم جلوی یه در ایستادن و گرم صحبتن . می تونم صداشونو بشنوم . یکیشون میگه : ای وای شوهرم اومد ,‌ خداحافظی می کنه و به استقبال شوهرش میره . بعد از رد کردن چند تا کوچه , به یه خیابون می رسم , نسیمی که طنین اذان مغرب رو به همراه داره به صورتم می خوره . چند قدم جلوتر یه مسجده , کوچیک و بزرگ میرن داخلش . یه سریم میرن وضو خونه ای که کنار مسجده . واسه رفع تشنگی میرم داخل مسجد تا یکم آب بخورم . چند تا پیرمرد می بینم که با هم صحبت می کنن و بلند بلند میخندن . 

از مسجد بیرون میام و به سمت خونه حرکت میکنم . نونوایی شلوغ تر از همیشه , دست کم بیست نفر تو صفن . بعد از رد کردن خیابون دوباره کوچه ها جلوم سبز میشن . همش به این فکرم که امشب واسه شام چی داریم , خدا کنه غذا چیزی که من دوست دارم باشه . تو این فکرا هستم که می رسم سر کوچمون , یه کوچه باریک و بلند که انتهاشو به سختی میشه دید . بقال محل سر کوچه بیرون مغازه است , بهش سلام می کنم و وارد کوچمون میشم . از داخل هر  

خونه ای یه بو و یه صدایی میاد . صدای داد و بیداد شهناز خانم سر نادر رو می شنوم . خدا  

می دونه که چیکار کرده که الان داره جواب پس میده .منو احساس خوبی که جای نادر نیستم همراه میشیم . چند قدم جلوتر آقا نعمت رو می بینم که مشغول بیرون آوردن موتورش از تو حیاط خونشونه . سلام می کنم , جواب میده و حال و احوالمو می پرسه (به به ممد آقا , ممد آقا چه خبر از درس و مدرسه) , هییییییییی , انگار همین دیروز بود , همه اونو تو محل به خوبی و سالمی میشناختن , خدا رحمتش کنه .  

بعد از حال و احوال با آقا نعمت ,‌ سرعتمو بیشتر می کنم , آخه گشنگی بهم امون نمیده . نزدیک در که میشم , دماغمو تیز تر میکنم تا ببینم غذا چیه . رایحه ی غذا خبرای خوبی واسم داره , چهره ی مادرم میاد جلو چشام , چقدر دوست دارم مامان . کلید می اندازم و در رو باز می کنم , مادرم صدای در رو میشنوه ,‌ سریع میاد تو حیاط و ازم میخواد تا کفشامو در نیاوردم برم واسش خرید کنم . یکم غرغر بعدش دوباره کوچه , دویدن تا بقالی محل و برگشتن خونه . در رو که باز میکنم , صدای مادرم رو میشنوم که میگه اول پاهاتو بشور ,‌بعد بیا تو .  

اینم یه عکس از یکی از کوچه پس کوچه های محل که خودم انداختم :