تهران الوداع

سلام به همه ی دوستان 

تا چند روز دیگه سبک دیگه ای از زندگی واسه خیلی از ما عرض اندام میکنه و جریان رودخونه ی مهر مارو تو خودش غرق میکنه . 

دیگه وقت استراحت و تفریح و خوابیدن تا ساعت ۱۲ و ساعت ۲ شب برگشتن خونه و اینور و اونور رفتن و تا حدودی با دوستان بودن تمومه . 

حداقل واسه من دوری ۹ ماهه از این برنامه ها خیلی سخته , اما  دوری از یه چیز دیگه فضیه رو برای من طاقت فرسا میکنه که مطمئنم این قضیه واسه همه همشهریام که مثل من تو ماه مهر باید تهرانو ترک کنن هم صدق میکنه . 

بدون شک زیبا ترین اوقات تهران , بین ساعات ۱۱ تا ۲ شب خلاصه میشه .  

خیابونا خلوت تر از همیشه , کمتر کسی رو میشه تو پیاده روها دید , شاید تنها صدایی که شنیده میشه , آب جاری داخل جوی آبه , بعضی کوچه ها تاریک و بعضی ها هم روشن , دیگه چراغ نیمی از خونه ها خاموش شده , چه زیبا میشه وقتی نم نم بارون هم اضافه شه و کم کم رو به تندی بره . 

اون وقت میشه روشنی و تا مقدار کمی انعکاس نور چراغ برق هارو روی آسفالت کوچه ها و خیابون ها دید . راه رفتن وسط خیابونی عاری از هرگونه ماشین و موتوری که انتهاش به سختی دیده میشه وصف ناپذیره . انگار برای من این لحظات در شهری به بزرگی و شلوغی تهران از هر طبیعتی زیبا تره . 

داخل پارک هیچ کسی نیست .درختا با نسیم آرومی که شروع به وزیدن کرده آواز مستی از آب باران سر میدن .دیگه کمتر خونه ای رو میتونی پیدا کنی که چراغش روشن باشه . تک و توک زوج های تازه مزدوج شده رو میشه دید که غرق همدیگه شدن و هیچ توجهی به مشکلات فردا ندارن . خلاصه بیدار بودن و دیدن شهری که آسوده خوابیده قشنگیه خاص خودش رو داره . آسمونِ ابری از رسیدن نور مهتاب به شهر جلوگیری میکنه . 

کل شهر به خواب رفته , انگار زمان خواب منم فرا رسیده , تا چند ساعت بعد روی دیگه ی سکه بالا میاد و دوباره شلوغی و سرو صدا و . . . 

مطالب بالا شاید تو هر شهری صدق کنه , اما معماری شهر تهران این شهرو از همه ی شهرهای دنیا متمایز میکنه . میتونید درستی حرف منو با سوال از دوستاتون چه بالاشهری و چه جنوب شهری تایید کنید . 

به هر حال من هم مثل یکی از دوستای عزیزمون که رفته بود زیتون الوداع باید برای مدتی شبهای تهران الوداع داشته باشم .  

البته من سه سال با این مسئله مواجهم ولی بازم برام سخته .

امیدوارم دوستان منو ببخشن که نتونستم زیبایی شبهای تهران رو اونطور که هست بگم .